6) 24-7: De Keys ontdekken

Vanmorgen zag het ontbijt er anders uit als gisteren. De pannenkoeken en bacon waren vervangen door ragout en aardappels met worstjes. Het was weer erg lekker en goed verzorgd. Het is nog niet op of het wordt al weer aangevuld.

Bahia Honda Statepark MM37

Na het ontbijt vertrekken we direct. Om 10 uur zitten we in de auto. De omgeving staat op het programma. Eerst rijden we zuidwaarts naar de 7 Miles bridge. Geen file vanmorgen!

Een kwartier later komen wij als een van de eerste aan in Bahia Honda Statepark. Bij de poort betalen wij 10,50 dollar en mogen we doorrijden. Het tarief is afhankelijk van het aantal personen in de auto.

Door de orkaan Irma is het gedeelte aan de oceaanzijde afgesloten. Dat is echt jammer. Dat is het grootste stuk van het statepark. Maar het strand en de trail naar de brug zijn nog wel open. Eerst lopen wij de Old Bahia Honda Bridge trail. Het is een kort stukje. Het eindigt omdat de brug kapot is (sinds 1972). Wat een uitzicht. Schitterend.

Afgesloten door de orkaan Irma

Bij de parkeerplaats pakken wij het zwemgoed en de handdoeken. Ook nemen we de snorkelmaskers mee en de luchtzitzakken. Tijd om even te relaxen. Na een uurtje of 2 en half gaan we weer verder. Terug noordwaarts.

Links onder het boompje liggen onze spullen. Uitzicht op de Old bridge

Links onder het boompje liggen onze spullen. Uitzicht op de nieuwe brug

Sombrero beach MM50

Op naar Sombrero Beach. Op Marathon Key. Een zijweg van de US1 in. De lange weg die de Keys verbindt. Dit is een “groot” kruispunt. Er zijn zelfs stoplichten. Hier zit ook een Publix. Dus voor we het strand bezoeken halen we een lunch. Aan een picknicktafel op het strand nuttigen we deze. Ik loop samen met Timo over het strand. De anderen blijven in de schaduw van de picknickplaats. Als wij terugkomen springen we weer in de auto. Op naar de volgende plek.

De rotsen bij Sombrero zijn heel apart. Allemaal kleine kratertjes

Robbie’s marina MM77,5

Islamorada is de volgende bestemming. Hier gaan we de tarpons vissen voeren bij Robbie’s. Man oh man, wat zijn deze vissen groot. De een nog groter dan de ander. Maar gemiddeld hebben ze wel een lengte van 2 meter. Om op de steiger te mogen betaal je 2,25 dollar. En een emmertje visjes kost 4 dollar. Maar je hebt er echt wel lol om. De visjes moet je boven het water houden en een tarpon springt omhoog en pikt de vis. Wanneer dat gebeurt weet je niet. En je schrikt je een ongeluk als het gebeurt. Hahaha.

Deze lust ook wel wat

Zwemmen, eten in het paradijs en de zonsondergang MM48 en MM48,5

Nu is het weer tijd om naar het hotel te gaan. Al het zand en zout van ons afspoelen. Eerst zwemmen we nog wat. Daan niet. Hij is met zijn blanke huid (en rode haar) heel erg verbrand en blijft op de kamer. We besluiten dat wij de zonsondergang bij het hotel willen bekijken. Dat betekent dat we uiterlijk 20.00 uur terug willen zijn van ons avondeten. Naast Burdines waar wij zondag hebben gegeten zit restaurant Castaway. Daar willen wij naar toe. Lekker dichtbij en vast heel leuk. Van de week gingen er echt veel mensen daar naar binnen. Als wij aankomen blijkt dat je er binnen eet. Hmmm. Terwijl de mevrouw een tafeltje voor ons in orde maakt besluiten we toch weer bij Burdines te eten. Lekker buiten. Aan het water. Onder rietendaken. Het zit echt zo verstopt. En toch zit het praktisch vol. Gelukkig is er meteen een tafel vrij. We eten weer heerlijk. We delen nog een stuk Key Lime Pie. De specialiteit van de Keys. Ook erg lekker.

Een vissersbootje

Ook al ligt het restaurant aan de overkant van de weg (+ het straatje in) zijn we toch met de auto. Anders moet je je leven wagen door de US1 over te steken.

Op de steiger bij het hotel kijken wij naar de zonsondergang. Prachtig! We lopen nog een rondje over het complex. Liggen in de hangmatten en genieten van de laatste avond in dit paradijsje.

De laatste blik

Morgen staat een autorit van ruim 5 uur op de planning. Marathon Key wordt verruild voor Venice aan de golfkust.